عوامل تعیین کنندۀ پذیرش خروج دام از جنگل و ساماندهی جنگل‏نشینان (مورد مطالعه: منطقۀ نکاچوب استان مازندران)

پرورش دام مازاد غیرمجاز در جنگل نوعی تهدید برای پایداری جنگل ها محسوب می شود. برای کاهش فشار دام بر جنگل های شمال کشور برنامه های مختلفی مانند طرح خروج دام از جنگل و ساماندهی جنگل‏نشینان اجرا شده است. اما؛ پرسش این است که پذیرش این طرح در بین جنگل‏نشینان چگونه بوده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط ویژگی های فردی، اجتماعی، اقتصادی و روان شناختی جنگل‏نشینان با پذیرش طرح خروج دام از جنگل و ساماندهی جنگل‏نشینان انجام گرفته است. بدین منظور با استفاده از روش تحقیق توصیفی و فن پیمایش، 100 نفر از جنگل‏نشینان منطقۀ طرح جنگلداری نکاچوب مازندران به صورت تصادفی بررسی شدند. جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه انجام گرفت که روایی و پایایی آن با مطالعۀ راهنما تائید شد. درمقایسۀ افرادی که طرح را پذیرفتند با کسانی که آن را نپذیرفتند مشخص شد که گروه پذیرنده دارای خانوار کم جمعیت تر، تعداد گاو و گوسالۀ کمتر، درآمد کمتر از راه دامداری، میزان باغ کمتر، درآمد بیشتر از منابع غیر از دامداری و کشاورزی، میزان سفر بیشتر در هر ماه به نزدیک ترین شهر و میزان شرکت بیشتر در کلاس های آموزشی یا ترویجی مرتبط با طرح خروج دام از جنگل و ساماندهی جنگل‏نشینان می‎باشند. تحلیل رگرسیون لجستیک نشان داد که از بین عوامل مورد بررسی، پنج عامل یعنی تعداد دفعات دریافت وام برای دامداری، تعداد دفعات سفر به نزدیک ترین شهر، مشورت اداره های دولتی قبل از اجرای طرح با پاسخگویان، گرایش به ریسک و میزان آسیب پذیری معیشت، اصلی ترین عوامل مؤثر بر پذیرش طرح از سوی جنگل‏نشینان است و براساس آنها می توان به پیش بینی پذیرش این طرح اقدام کرد.